Mən erməni dilini bilmirəm, amma ingilis dilini mükəmməl bilirəm. Və ingilis dilində də erməni trollarla sözün əsl mənasında müharibə aparırdım. İnanın, 18 saat telefon əlimdən düşmürdü

Azərbaycan xanımının öz nəcib əməlləri ilə birinci kimi önə çıxması nə bu günün, nə də dünənin hadisəsidir. Sovet dövlət rəhbərlərinin xanımlarının qapalı həyatına rəğmən, bütün SSRİ məkanında məhz Azərbaycan rəhbərinin – ümummilli lider Heydər Əliyevin ömür-gün yoldaşı, akademik Zərifə xanım Əliyevanın ictimai fəaliyyətlə məşğul olması, yerinə yetirdiyi missiya ilə hələ sovet Azərbaycanında birinci xanım institutunun təməl ənənələrini formalaşdırması, tarixin bizə təqdim etdiyi qürur dolu faktlardandır.

Mehriban Əliyeva da Azərbaycanın birinci xanımı kimi 2003-cü ilin oktyabrında keçirilmiş prezident seçkisinə hazırlıq kampaniyası dövründə başlanan tarixi missiyası isə Prezident İlham Əliyevin rəhbərliyi dönəmində Azərbaycanı gözləyən xoşbəxt gələcəyə doğru qapı açdı.

Mehriban xanım Əliyeva öz missiyası ilə bütün dünyada birinci xanımlığın mükəmməl nümunəsini, yeni meyarlarını yaradaraq göstərdi ki, xanım statusu daşıyan hər bir qadını öz statusuna hazır və layiq edən yeganə qüvvə insanın yer üzündəki məsuliyyətini dərk etməsi hissidir…

Çox sevindirici haldır ki, bu gün özünün məsuliyyətini dərk edərək, xanımlıq statusuna hazır və layiq olan ziyalı qadınlardan biri olan Leyla İslam qızı müsahibimizdir.

“İki sahil”  “XəbərAl.az” saytının Bərdə şəhər 10 saylı körpələr evi uşaq baxçasının müdiri Leyla Məmmədovadan aldığı müsahibəni təqdim edir.

– Özünüzü təqdim edin zəhmət olmasa.

– Birincisi, çox xoş oldu sizi burda görmək. Çox sağ olun. Bu, elə bilirəm ki, mənə göstərilən hörmətdir, diqqətdir ki, siz o qədər məsafəni qət edib gəlmisiniz bura. Çox təşəkkür edirəm. Məmmədova Leyla İslam qızı. Bərdə şəhər 10 saylı körpələr evi uşaq baxçasının müdiriyəm. Bakıda doğulmuşam, yaşamışam, ailə qurmuşam, ali təhsil almışam. Diplomatiya üzrə bakalavr təhsili, xarici dillər və pedaqoji təhsil  üzrə magistr təhsili almışam.  Ailə qurandan sonra çalışmışam, 12 illik pedaqoji fəaliyyətim olub. Məktəbəqədər müəssisə də daxil etməklə, müxtəlif məktəblərdə fəaliyyət göstərmişəm.

–  Müəllimə kimi fəaliyyət göstərmisiniz?

– Bəli. İngilis dili müəllimi kimi pedaqoji fəaliyyət göstərmişəm.

– Bəs,  diplomatiya, yoxsa baxça müdirəsi?

-İxtisasın hansı daha çox insanı çəkirsə. Mən uşaqlarla işləməyi çox sevirəm. Həm də etimad göstərilib bu iş mənə veriləndə, sözüm bu oldu ki, mənim üçün özgə uşağı yoxdur. Elə bilirəm onların hamısı mənim öz doğma övladımdır. İnanın, yanaşma tərzim də belədir. Bura yüz nəfərlik baxçadır. Körpələrin hər birinə fərdi şəkildə yanaşıram. Elə bilirəm öz balamdır. Mənim üçün özgə uşağı yoxdur. Sevirəm bu peşəni.

–Siz həm ailəyə, həm də işinizə bağlı insansınız. Əsasən bura yaxın ərazilərin camaatı ilə sorğu keçirmişik. Övladı sizing baxçaya gəlməyən valideynlər də sizdən çox razıdırlar, hörmətlə yanaşırlar. Bəs bu iki işi, həm ailə, həm də vəzifənizi eyni anda necə çatdıra bilirsiniz?

– Çatdırıram… Bilirsinizmi, biri var, insana işində mane olasan, bir də var, əksinə, dəstək olasan. Mənə ailəmdə dəstək var. Ona görə yorğunluq hiss etmirəm. Bir oğul övladım var. Ailəm mənə dəstək olur ki, mən büdrəməyim. Həm də insanın öz gücündən, öz potensialından da çox şey asılıdır. Əgər, sən əminsən ki, bu işin öhdəsindən gələ bilərsən, deməli, gələ biləcəksən. Nizami Gəncəvinin çox gözəl kəlamı var:

“Kamil bir palançı olsa da, insan,
Yaxşıdır yarımçıq papaqçılıqdan”.

Mən belə düşünürəm ki, elə peşəkar olaraq mən həyata məhz baxça müdirəsi kimi gəlmişəm.

- Bəs sizi Bakıdan Bərdəyə gətirən səbəb nədir? Çoxlarının arzusudur ki, sizin təhsil aldığınız ali məktəbdə təhsil ala. Şəxsən mən çox istərdim diplomat olam, amma Allah-Təala mənə jurnalistika sahəsini qismət edib. Yəni, o cür təhsil, sözsüz ki, valideynləriniz də sizin ali təhsil almağınız üçün çətinlik çəkib. O cür çətinlikdən keçib təhsil alan biri kimi gəlib düşmüsünüz rayon yerinə? Bizə maraqlıdır ki, sizi rayona gətirən səbəb nədir?

– İnsanların psixologiyasında fərq var. Bir az düşüncə baxımından insanlarda şəhərə meyllilik daha çox olur. Ümumiyyətlə, həmişə rayon insanları şəhərə axın etməyə meylli olurlar. Amma mənim düşüncəm, necə deyərlər, mən bir fərq yaratdım. Bilirsiniz necə? Mən gəldim, bu baxçada çalışmaqla yeniliyi mən yaratdım. Biz yoldaşımla Bakıda yaşayırdıq.

– Yoldaşınız Bərdəlidir?

– Bəli, mənim yoldaşım əslən Bərdəlidir.

– Yoldaşınız da Bakıda işləyir, yaşayırdı?

– Bəli, o da Bakıda işləyirdi. Biz onunla birlikdə qərar verib Bərdəyə gəldik. Üzr istəyirəm, mən ziyalı ailəyə gəlin gəlmişəm. Qayınanam rayon məktəbində direktor çalışıb. Sayılıb-seçilən ziyalılardan olub. Ailəmi Bakıdan Bərdəyə mən gətirmişəm və peşman da deyiləm. Ailədə yoldaşım nə deyibsə, o da olub. Mən yoldaşımla ikinci dəfə müzakirə aparmamışam. Həqiqətdə də belədir. Bizim aramızda etibar, inam, güvən var. Allah heç bir zaman sındırmasın bu güvəni.

– Amin. Bayaq vurğuladınız ki, yoldaşınızı bura siz gətirmisiniz. Sizi məcbur edib gətirməyiblər. Hansı ki, Bakıda qalsaydınız, indi bundan da yüksək vəzifədə çalışırdınız. Mənə elə gəlir ki, sizin bura gəlişiniz sevginin gücüdür.

– Bəli.

– Bəs sizcə, sevgi özü nədir?

– Mənim üçün sevgi hörmətdir, diqqətdir, ehtiramdır, hər bir şeydir, dünya görüşünün üst-üstə düşməsidir, anlayışdır. Yəni, bəzən şəkil paylaşırlar, “kiçik bir ev olsun, amma içində hüzur olsun”. Həqiqətən də, sən şəhərdə və ya kənddə yaşasan da, əsas odur ki, sevgi olsun. Sevgi olan yerdə, bir söz var “sənin üçün dünyanın sonunadək gedərəm”, baxın, mənim üçün sevgi məhz budur.

– Peşman olmadınız ki?

– Xeyr, çox şükür Allaha, peşman olmamışam.

 - Bura gəldikdən sonra olubmu yoldaşınıza deyəsiz, bura necə yerdir, yenidən Bakıya qayıdaq?

– Xeyr, xeyr, heç vaxt bu sözü deməmişəm. Yəqin ki, mühit eynilə mənim böyüdüyüm mühitə bənzəyib ki, mən heç vaxt o sözü deməmişəm. Artıq 10 ildən artıqdır ki, mən burda yaşayıram.

– Bəs övladınız?

– Övladımın qarşısında heç vaxt sərhəd qoymayacağam. Bilirəm ki, o gələcəyi üçün, inkişafı, perspektiv üçün Bakıda yaşamaq istəyəcək. Qoy olsun. Necə istəyir elə də olsun. Yetər ki, xoşbəxt olsun.

– Bəs niyə ixtisasınızın arxasınca getmədiniz?

– Cavan idim, yoldaşım qoymadı. Amma indi müəyyən yaşa çatmışıq, özü deyir ki, mən istəyərdim sən ixtisasınızın ardınca gedəsən.

– Bəs diplomat olsaydınız, özünüzü necə hiss edərdiniz, yaxud hansı uğurlarınız ola bilərdi, nəyə nail olardınız? Bərdədən daha çox Bakıda yaşayıb, hansısa ölkədə diplomat olsaydınız… Sizcə, ailəni qorumaqla diplomat ola bilərdinizmi? Bəs, diplomat olsaydınız, hansı ölkədə səfir olmaq istəyərdiniz?

– Səfirlik haqqında heç vaxt düşünməmişəm. Ancaq, görürsünüzmü, sizi bura gətirən bir səbəb var. Müəyyən məsafə qət edib gəlmisiniz… deməli, bu artıq mənim diplomatiyamın nəticəsidir ki, sizi Bakıdan Bərdəyə gətirib çıxara bilmişəm.

– Leyla xanım, 44 günlük Vətən müharibəsi dönəmində ziyalı xanım kimi siz də mübarizə aparmısınız. Cənab Prezidentimizin ətrafında sıx birləşərək xüsusi mövqe sərgiləmisiniz. Mən sosial şəbəkələrdə sizi izləyirdim. Siz də ermənilərlə mübarizə aparırdınız. Onlar məlumdur ki, necə şərəfsizdirlər, sizi təhqir etməkdən belə çəkinmirdilər. Buna baxmayaraq siz öz iradənizdən dönmürdünüz. Bu barədə istəyərdim danışasınız.

– Bəli… Mən nə qədər ki, burda yaşadığım müddətdə müəllim kimi fəaliyyətimdən danışmıram, özümü ən çox sübut etdiyim məqam, hansı ki, həqiqətdə mən kiməm, bu 44 günlük Vətən Müharibəsi günlərində oldu. Bilirsiniz ki, 44 günlük Vətən müharibəsi dönəmi həm də ölkəmizin və dünyanın pandemiyaya qarşı mübarizə apardığı dövr idi. Hər bir şey onlayn formada idi. Prezidentimiz bütün istiqamətlərdə mübarizə aparırdı. Təkcə cəbhədə yox, informasiya sahəsində də müharibəmiz davam edirdi. Mən erməni dilini bilmirəm, amma ingilis dilini mükəmməl bilirəm. Və ingilis dilində də erməni trollarla sözün əsl mənasında müharibə aparırdım. İnanın, 18 saat telefon əlimdən düşmürdü. Və çalışırdım ki, bütün yazılanlara ingilis dilində cavab verim. Bilirdim, inanırdım ki, qələbə bizimdir. Çünki bizim Prezidentimiz çox praqmatik siyasətçidir. Çox çalışırdım ki, “ARTSAX”, yox QARABAĞ varlığını onlara sübut edim. Cənab Prezidentin “tvitt”lərini izləyirdim, paylaşırdım.
Eyni zamanda, yerli orqanlar tərəfindən, sosial rifahın yaxşılaşdırılması üçün hazırlanan proqram istiqamətində fəaliyyət göstərirdim, köməklik edirdim. O dönəmdə şəkillər paylaşmırdım. Çünki, Bərdədə, Tərtərdə terror olmuşdu. Xanım olaraq, çalışdığım dərəcədə, bunu bütün Bərdə camaatı bilir, nə cür dəstək lazımdırsa, inanın, gülləbaran altında mən insanlara köməklik göstərmişəm. Hətta insanların yerləşdiyi ərazilərdə mütləq ki, polislər olurdu. Polis mənə deyirdi ki, xanım siz maşını elə yerdə saxlamısınız ki, vura bilərlər. Axı, onlar görürdülər… Deyirdim, yox, mən gedə bilmərəm. Bərdədə baş verən terror zamanı da mən insanlara yardım edirdim.

– Bildiyim qədərilə bu gün də şəhid ailələri, məcburi köçkünlər, yaxud sosial şəbəkədə sizə üz tutan insanlara maddi və mənəvi dəstək göstərirsiniz. Maddiyyatı qoyaq kənara, şükürlər olsun, dövlətimiz sağ olsun, hər şey edir. Bərdənin özündən olan şəhid ailələrinə dəstək olursunuz. Bunun haqqında xahiş edirəm danışın.

– Müharibə bitən kimi, ilk işim “Böyük qayıdış” adlı məqaləm çap oldu. Yəqin sosial şəbəkədən siz də izlədiniz bunu. Daha sonra “44 günlük Vətən müharibəsinin qürurverici anları” adlı məqaləm də oldu. Biz dayanmadan, heç ara vermədən şəhid, qazi ailələrinə gücümüz daxilində qurban ətləri paylayırdıq. Bərdə rayonunda olan 163 sayda şəhid, qazi və məcburi köçkün ailələrinə həm maddi, həm mənəvi tərəfdən yardım edirəm. O ailələr artıq məni tanıyırlar. Leyla müəllimə deyiləndə söhbətin məndən getdiyini bilirlər.

- Sizin səhifənizdə ona da rast gəlirəm ki, ölkədə baş verənlərlə bağlı sanballı tədbirlər keçirirsiniz. Hətta ilk baxışda bu tədbirin uşaq baxçasında yox, hansısa məktəbdə, yaxud universitetdə keçirildiyi təəssüratı yaradır.

– Bəli. Rəhbəri olduğum müəssisə uşaq baxçası olsa da, çalışıram ki, bu günkü gündə ölkəmizin başına gətirilən müsibətləri baxçada keçirilən tədbirlərlə bütün dünyaya tanıdım.

– Yəqin bu da vətənpərvərlikdən irəli gəlir.

– Təbii… Vətənpərvərlik mənim qanımda var… Mənim boya-başa çatdığım ailədə atam I Qarabağ müharibəsinin iştirakçısı olub, müharibə veterandır. Diplomunu şəxsən Prezident İlham Əliyevdən alan qardaşım isə II Qarabağ müharibəsi iştirakçısıdır. Döyüşdə iştirakına görə medalla təltif edilib. Hər şey ailədən irəli gəlir.

– Neçə övladınız var?

– Bir oğlum var.

– Allah saxlasın.

– Minnətdaram.

– Necə tərbiyə edirsniz onu?

– Vətənpərvər ruhda. Yəqin ki, onun şəhid Xudayar Yusifzadəni canlandırdığı çıxışını görmüsünüz. Altı yaşı olmasına baxmayaraq, israr etdi ki, şəhid Xudayarın ailəsinə gedək. Mən onu həm şəhidimizin evinə, həm də uyuduğu Şəhidlər Xiyabanına apardım. Oğlum vətənpərvər ruhda böyüyür.

– Bayaq da dediyiniz kimi, müharibə dönəmində cənab Prezidentin ətrafında sıx birləşdiniz, insanlara yardımlar etdiniz, tədbirlər keçirdiniz. Bəs rayon rəhbərliyi sizin bu işlərlə maraqlanırdımı?

– Bəli, daim maraqlanılıb, inanın, hətta müəyyən vaxtlarda mənə işimdə artımla bağlı təklif də olunub. Lakin ailəmdə mənə icazə verilməyib. Rayon rəhbəri cənab Vidadi İsayev şəxsən çağırıb təklif edib ki, bəlkə özünüzü bu sahədə sınayasınız… Mən axı, bayaq da dedim, indi mənə məhdudiyyət qoyulmur. Elə ona görə də bu gün o sərhəd aradan götürüldüyünə görə özümü öz sahəmdə sınamaq istəyərəm.

– Leyla xanım, son günlərdə rayon rəhbərliyi tərəfindən hansısa yüksək vəzifəyə təklif almısınız?

– Son günlərdə yox, amma belə təklif olarsa, böyük məmnuniyyətlə qəbul edib, mütləq özümü həmin sahədə sınayacağam.

- Sizə, son sualımı ünvanlayıram. Rayon xanımı ilə şəhər xanımının fərqi nədir?

– Xanım xanımdır… Heç bir fərqi yoxdur. Rayon, ya şəhər anlayışı yoxdur. Əsas insanın özü və genetikasındır. Vəzir həmişə şaha kömək etsə də, bir gün şah onu çağırır və deyir ki, düşünürsən ki, sən özünmü sən olmusan? Səni sən edən mənəm! Mən istəsəm heyvandan da vəzir düzəldə bilərəm. Bunu sənə sübut edəcəyəm. Vəzir deyir padşah sağ olsun, mən bir söz demirəm. Padşah vəziri zindana atdırır və pişik gətizdirir. Aşbazlara və köməkçilərə tapşırır ki, aparın bu pişiyə təlim keçin. 40 günün tamamında pişik vəzir xalatıyla gəlib mənə təzim edən gün bunu vəzir görəndə inanmasa, onun boynunu vurduracağam. Beləcə, 40 günün tamamında pişik vəzir xalatında saraya gətirilir, vəziri isə zindandan çıxarıb gətirirlər. Vəzir gələndə cibində siçan gətirir və içəri girəndə siçanı buraxır ortaya. Siçanı görən kimi pişik xalatı atıb qaçır onu tutmağa. Bu zaman vəzir şaha deyir: “Şah sağ olsun, onun zatı pişikdir, gec-tez əynini dəyişib əslinə qayıdacaqdı”. Bildinizmi bu misalı niyə çəkdim? Yəni əsas insanın şəhərli, kəndli olmağı deyil, əsas onun genetikasıdır, kim olmasıdır.

–Siz ayrı-seçkilik etmirsiniz, insanlara yuxarıdan-aşağı baxmırsınız, məni də səmimiyyətlə qəbul etdiniz.

– Əlbəttə ki, səmimi qəbul etməliydim, siz sağ olun ki, gəldiniz. Əziyyət çəkmisiniz.

– Mənə elə gəlir ki, bu müsahibəmiz bəzi insanlar ki var, rayon-şəhər arasında fərq qoyur, əvvəllər kənddə yaşayıb indi kəndi bəyənmir, onlara əsl nümunə olacaq.

– Mən sizə bir etirafı edim ki, mən özüm Bərdənin şəhərində yox, kəndində yaşayıram. Bildiyiniz kimi, Bərdə özü rayondur. İnanın, burda elə ailələr var ki, kənddən kənddə ərə getmək istəmir, şəhərə ərə getmək istəyir. Mən məəttəl qalıram o adamlara ki, bura məgər “İçərişəhərdir”, “Sahil” metrosudur? Ona görə də yenə deyirəm, insanın əsası onun zatıdır, aldığı tərbiyədir, genetikasıdır…

Mirismayıl Xələfli