Prezident İlham Əliyevin ədalətə çağırış səsi, Azərbaycan Ordusunun qələbə əzmi dünyada insanlığın qələbəsi kimi tarixə yazılacaq
Uzaqgörən ifadəsi adətən müdriklər, siyasətçilər, politoloqlar haqqında işlədilir. Ancaq rəhmətlik Mirzə Ələkbər Sabirin satirik şeirlərindəki uzaqgörənlik şairə də bu adı yaraşdırır. Məsələn, onun «Millət necə tarac olur, olsun, nə işim var» misrası Birləşmiş Millətlər Təşkilatının (BMT) tam boyuna, biçilib. Əgər rəhmətlik sağ olsaydı və bu gün dünyanın çərxini tərsinə dövran etdirənləri görsəydi, çox güman ki, ürəyindən gələn sözləri birbaşa ünvanına ismarıc edərdi. Yəni, BMT-yə.
1945-ci ildə, İkinci Dünya müharibəsindən sonra yaradılan və məqsədi bütün dövlətləri vahid beynəlxalq qaydalar və ədalət prinsipləri əsasında birləşdirmək olan təşkilatın Nizamnaməsinə görə, dünyanın siyasi müstəvisinə çıxarılan qlobal məsələlərin müzakirəsində heç bir fərq qoyulmamalı, üzv dövlətlərin ümumi rəyi nəzərə alınmalıdır.
Amma zaman kimi dünyanın düzəni də dəyişdi. Böyük balıqların yemi olan kiçiklərin taleyinə yazılmış məhkumluq, okean qanunları dünyanın gərdişinə də təsir etdi. Başqalarına məxsus olanları mənimsəməklə güclənən, torpaq, varidat iştahaları artan, müstəmləkə altında saxladıqları Afrika ölkələrinin uranını, qızılını, bütün sərvətini dədə malı kimi mənimsəyənlər, məzlumları əzməklə yüksəklərə ucalmaq istəyənlər dünya düzənini tarazlamağa məsul olan BMT-ni də özlərinin istəyinə uyğun formalaşdırdılar və səlahiyyət sahibi kimi dünyada hegemonluğu ələ aldılar.
Beləcə, ədaləti qorumalı olan BMT-nin qanunları güclülərin iradəsinə uyğunlaşdırıldı. Təşkilat tərəfindən qəbul olunan qətnamələr də çirkin əməllərinə haqq qazandırmaq, zülmlərini ört-basdır etmək üçün «demokratiya» pərdəsi altında gizlənənlərin istəklərinə müvafiq qəbul edildi. Yəni, qanunları yazan da, qanundankənar hərəkətlər edən də eyni tərəflər oldu. «İkili standartlar» formulunun müəllifləri də bu güclər idi. Hədəfə aldıqları məmləkətlərdə «insan haqlarının qorunmasını təmin edənlər» «vur» məqamı gəldikdə heç bir vicdan əzabı çəkmədən minlərlə məzlumu öldürdülər, soyqırımlar törətdilər. Hazırda 192 üzvü olsa da, müzakirə olunan məsələlərin müzakirəsində ədalətsiz «beşliyin» (ABŞ, Böyük Britaniya, Rusiya, Fransa, Çin) istəklərinə uyğun «münasibət bildirən» 187 «kiçik» üzv ipə düzülmüş muncuq kimi sıralanıblar. Artıq bütün dünya bir həqiqəti etiraf etməyə məhkumdur ki, BMT üzv dövlətlərin ayırdığı maliyyə vəsaitini də həmin güclərin maraqları naminə sərf edir.
Bu cür haqsızlığı 30 ilə yaxın yaşayan Azərbaycan xalqı təşkilat qarşısında dəfələrlə məsələ qaldırıb, haqqını tələb etsə də, yenə maraqlarının qurbanı olan beşlərin «veto»su ilə üzləşib. Ermənistanın Azərbaycan torpaqlarını qeyd-şərtsiz azad etməsini əks etdirən 4 qətnamə qəbul edən BMT-nin Təhlükəsizlik Şurasında baş verənlər bir daha göstərdi ki, qurumun qəbul etdiyi sənədlər kimi beynəlxalq hüquq normalarına yanaşmanın əsas prinsipi elə günahkarı, terrorçunu, işğalçını müdafiə etməkdir. Nədən? Çünki bu cür prinsipsizlik idarəetmə üsulu dünyanın «siyasi masası»nda tamadalıq edən güclərin məcazına uyğundur.
Ermənistanın Azərbaycana qarşı işğalçılıq siyasətinə birtərəfli, ikili standartlardan yanaşan TŞ-nin son günlərdə keçirdiyi müzakirələr əsl mənada insan haqlarının pozulmasını əks etdirən mənzərə idi. Azərbaycan ərazilərini işğal edən, mülki əhalini- uşaqları, qadınları , ahılları qətlə yetirən Ermənistan haqqında BMT-nin qəbul etdiyi qətnamələr əsasında tədbir görülməsini tələb edən Azərbaycan illərdən bəri ağrı-acısını yaşadığı ədalətsizliklə üzləşdi. Məsələyə əvvəlki qətnamələrə istinad olunmadan, yəni sıfırdan, Ermənistanın maraqlarının müdafiəsi baxımından yanaşılmasını təklif edən Fransa, ABŞ, Rusiya əsl simalarını göstərdilər. İllərdən bəri 4 qətnaməni əsas tutaraq 30 il işğalçıya layiq olduğu cavabın veriləcəyi günü gözləyən Azərbaycan xalqı bir daha ədalətsizliklə üzləşdi. Belə çıxır ki, qətnaməni qəbul edənlər nəyə imza atdıqlarını «unudublar» və vicdanları qarşısında susmağa məhkumdurlar. Bu məqamda həqiqəti söyləmək yerinə düşər: Beynəlxalq təşkilatın qəbul etdiyi qərarın icrasına nəzarəti «unutmaq» onun nüfuzunun dəyəridir.
BMT-də olduğu kimi, ATƏT-in Minsk qrupunun həmsədr ölkələrinin (Rusiya, ABŞ, Fransa) təmsilçiləri eyni əqidə ilə «Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin sülh yolu ilə həllinə çalışıblar.» Bu « səylər» göstərir ki, bir mərkəzdən idarə olunan Ermənistana dəstək kampaniyasının müəllifləri həm də terroru, separatizmi, ərazi və milli münaqişələri yaradan, «rəngli inqilablar»ı, «ərəb bahar»larını qızışdıranlardır.
Təkcə Fransanın simasında Minsk qrupunun hansı əqidəyə sadiq olduğu bəllidir. Ermənistanı bütün sahələrdə dəstəkləyən, maddi, hərbi yardımlar göstərən Fransanın ermənipərəst prezidenti Emmanuel Makronun gözü qarşısında Ermənistanın işğalçılıq siyasətini tənqid edən bu ölkənin jurnalisti ölümlə təhdid edilir, islamofobiya getdikcə güclənir, qondarma «erməni soyqırımı» tanınır.
Sentyabrın 27-dən etibarən Ermənistan tərəfindən törədilən təxribatlarla başlanan müharibədən, erməni terrorçuları tərəfindən öldürülən dinc, mülki əhalinin çəkdiyi əzablardan, dağıdılan Azərbaycanın şəhər və kəndlərinin ürək ağrıdan mənzərəsindən narahat olmayanlar 1992-ci ildə Xocalı soyqırımını da «görmədilər.» O zaman kar, kor, lal olan ermənipərəst qüvvələr indi insan hüquqlarının qorunmasını tələb edirlər, düşmənin gücləndirilməsi üçün vaxt, atəşkəs istəyirlər. Bütün istiqamətlər üzrə Ermənistanın müdafiəsinə qalxırlar… Maddi, hərbi dəstək göstərənlər hətta işğalçının sərhədlərini belə öz hərbçiləri hesabına qoruyurlar.
Bu zaman biz də soruşuruq. İki əsrdə daşnakların törətdikləri soyqırımları demirik. Bəs Gəncədə, Bərdədə, Naftalanda, Tərtərdə öldürülənlər üçün kim cavab verəcək? Belə haqlı suallardan yayınanlar, hərbi cinayətkarları, terrorçuları dəstəkləyənlər susurlar. Gəncədə baş verən terror aktını müşahidə etmək üçün bu qədim Azərbaycan şəhərinə gələn ölkəmizdəki diplomatik korpusun nümayəndələri də erməni faşizminin təzahürü olan dəhşətli mənzərəni səssizliklə izləyərək, heç bir münasibət bildirmədilər. Belə ağır məqamda da səssizcə «danışan» ikili standartlar oldu. Amma əminik ki, qısa müddətdə daha gur eşidilən Prezident İlham Əliyevin ədalətə çağırış səsi, Azərbaycan Ordusunun qələbə əzmi dünyada ədalətin qələbəsi kimi tarixə yazılacaq.
Xuraman İsmayılqızı, «İki sahil»
