Yunanıstanın cənub hissəsində Egey və İon dənizləri ilə əhatə olunmuş Peloponnes yarımadası yerləşir. Yarımada yunan sivilizasiyasının beşiyidir və Yunanıstanın tarixi ilə sıx bağlıdır. Olimpiya Oyunları burada yaranıb və məşhur Sparta da burada yerləşirdi.

Yarımadanın adı mifik qəhrəman Pelopsdan və yunanca "nisos" (ada) sözündən gəlir. Pelopsun atası Tantalın allahlar üçün oğluna şam yeməyi hazırlaması haqqında bir əfsanə var. Tanrılar nə baş verdiyini anlayanda uşağı diriltdilər. O vaxtdan Tantal mifologiyada öz “əzabı” ilə tanınır. O, suda, meyvə bağlarının əhatəsində yaşayır, lakin susuzluğunu və aclığını yatıra bilmir. Pelops faciəli uşaqlığına baxmayaraq, sonsuza qədər xoşbəxt yaşadı, padşahın qızını aldı, layiqli nəslə sahib oldu və bir çox ölkələri idarə etdi.

Bu torpaqlardan biri də onun adını almış yarımadadır. Bizans dövründə Peloponnes "Morea" adlanırdı, lakin 19-cu əsrdə yenidən qədim yunan adına qayıdır.

Sahəsi 21549 kvadratkilometr olan yarımada bir neçə körpü ilə materiklə birləşir. Onun mənzərəli möhkəm sahil xətləri var. Bundan əlavə, orada çoxlu qalalar, qədim stadionlar və teatrlar, monastırlar, rahat şəhərlər və kəndlər görə bilərsiniz.

Peloponnesin heyrətamiz guşələrindən biri də gözdənuzaq kiçik bir kəndi olan qayalı Monemvazia adasıdır. Ada Peloponnesin cənub-şərq sahillərinə tək körpü ilə bağlıdır. Adı yunanca "moni embasia" sözündən gəlir, mənası "bir giriş" deməkdir.

Monemvaziyanın ilk sakinləri eramızın 6-8-ci əsrləri arasında Yunanıstanın bu hissəsini işğal etmiş avar işğalçılarından gizlənmək üçün sözügedən ölkənin Lakoniya bölgəsindən buraya gəlmişdilər. Adada olan qədim yaşayış məskəninin xarabalıqları bu günə qədər gəlib çatmışdır. Sonra orada istehkamlı yeni şəhər tikildi və unikal mövqeyinə görə Monemvazia qala kimi istifadə edildi.

Bizansın süqutu zamanı Monemvazia onun əsas şəhəri və Bizans imperiyasının mühüm ticarət mərkəzlərindən biri idi. Şəhərdə 40 minə qədər insan yaşayırdı.

Bir neçə əsr ərzində Monemvazia müxtəlif xalqların nəzarəti altına düşdü və tədricən tənəzzülə uğradı. Yalnız 20-ci əsrin ortalarında şəhər turizm mərkəzi və əhəmiyyətli tarixi abidə yenidən kimi canlanmağa başlayıb.

Nubar Süleymanova, “İki sahil”