Küçə və meydanlarımızı bəzəyən, qələbə, həmrəylik rəmzi olan Türkiyə ilə Azərbaycanın dövlət bayraqlarının qoşa dalğalanması «Bir millət, iki dövlət» aforizmini əbədiləşdirir, düşmənlərə göz dağı verir
Azərbaycan -Türkiyə qardaşlığının iqtisadi uğuru olan enerji layihələri ilə birləşən Qara və Xəzər dənizləri rəmzi mənada da olsa, bu gün bir ürək kimi döyünür, eyni sevinclə coşur, dalğalanır. Həqiqi mənada «Bir millət , iki dövlət» olan Türkiyə-Azərbaycan birliyinin qüdrətindən yuxusu ərşə çəkilən Ermənistan və ona illərdən bəri sığal çəkib ərköyünləşdirən tərəflər belə bu gücün, həmrəyliyin qarşısında acizdirlər. Çünki Türkiyə ilə Azərbaycanı birləşdirən mövsümünün, dövrün siyasi maraqları deyil. Bu qardaşlığın təməlində əsrlərə söykənən və illərin sınağından çıxan, döyüşlərdə çiyin-çiyinə verərək ölüm-dirim savaşında bir olan qardaşların bölünməyən, azalmayan sədaqəti, biri-birinin uğurunda ölmək andı, vəfası dayanır.
Ermənistanın illərdən bəri işğal altında saxladığı Azərbaycan torpaqlarının azad olunması uğrunda mübarizədə sınanan bu birlik növbəti dəfə monolitliyini dünyaya bəyan etdi. Dağlıq Qarabağ uğrunda döyüşlərdə Azərbaycanla həmrəyliyini mənəvi dəstəyi ilə bildirən Türkiyənin ölkəmizlə yaxınlığı türkçülük ideyasından qorxanları küncə sıxışdırıb. Bu təlaş bu günün narahatçılığı deyil. Daşnakların Azərbaycan və Türkiyə əleyhinə səsləndirdikləri qan qoxulu sözlərini, törətdikləri təxribatları xatırlamaqla erməniliyin alternativ adının «genosid» olduğunun həqiqiliyinə inanırsan.
«Rossiya-1» telekanalının «60 dəqiqə» proqramında təşkil olunan verilişdə Prezident İlham Əliyevin açıqlamaları qarşısında aciz qalan Ermənistanın baş naziri Nikol Paşinyanın «Beynəlxalq birlik Azərbaycanın təcavüzkar hərəkətini və təcavüzünü qətiyyətlə pisləməlidir. Türkiyənin hərəkətləri pislənməlidir. Tələb etmək lazımdır ki, Türkiyə ümumiyyətlə, bu regiondan çıxsın. Ona görə ki, Türkiyənin Cənubi Qafqazda hərbi iştirakı heç bir yaxşı şey vəd etmir. Bu, münaqişənin daha da genişlənməsinə və bu hərbi əməliyyatların, bu müharibənin miqyasının artmasına gətirib çıxara bilər. İndi beynəlxalq birlik Türkiyəni Cənubi Qafqazdan çıxmağa məcbur etmək və Azərbaycanı təcavüzü, təcavüzkar hərəkətlərini, hərbi əməliyyatları dayandırmağa məcbur etmək üçün konkret səy göstərməlidir» sözləri ermənilərə sələflərindən qalma antitürk ideyasını, Azərbaycana, Türkiyəyə qarşı ərazi iddialarını əks etdirməklə, türklərə nifrətin sonsuzluğunu göstərir. Bu nifrəti nəsildən- nəslə ötürən ermənilər qanla yazılan konstitusiyalarında belə türkçülüyə nifrət xüsusilə qeyd olunur. İyirmidən artıq türk diplomatını qətlə yetirən ermənilərin son iki əsrdə azərbaycanlılara qarşı törətdikləri soyqırımları da erməni vəhşiliyinin ifadəsidir. Müasir tariximizə nəzər salaq.
…Türkiyənin şərqindəki Ağrı dağı ərazilərinin geri alınmasını ölkə gənclərinə hədəf göstərən Ermənistanın sabiq prezidenti Serj Sarkisyan onların «Qərb torpaqlarımızı Ağrı dağı ilə birlikdə geri ala biləcəyikmi» sualını belə cavablandırır: « Bu sizə bağlıdır. Bizim dövrün insanları öz öhdəliklərini layiqincə yerinə yetirərək 1990-cı illərdən sonra vətənimizin bir parçası olan Qarabağı düşmən əlindən xilas etdi. Hər nəslin öz vəzifəsi var. Sizin də gələcəkdə öz vəzifələrinizi yerinə yetirib, yetirməyəcəyiniz birlik və bütövlüyünüzlə bağlıdır. Biz erməni milləti həmişə Səməndər quşu (?) kimi öz külümüzdən dirilməyi bacarmışıq. Amma qeyd etməliyəm ki, bu gün dünyada ölkələrin etibarı onların ərazisi ilə ölçülmür. Ermənistan müasir, təhlükəsiz və uğurlu iqtisadiyyatı olan ölkə olsa, etibarı da o qədər yuxarı olacaq.»
Həyat göstərdi ki, əsrlərdən bəri «böyük Ermənistan» xəyalı ilə yaşayan daşnakların «qüdrətli dövlət» istəkləri elə xəyal olaraq qaldı. Həsrətində olduqları Xəzərin, Qara dənizin sularında qərq oldu. Ermənilərin reallaşan yeganə əməlləri başqalarına qarşı qəddarlığı, qana hərisliyi, qatil adlarını vəhşilikləri ilə doğrultmalarıdır. Həmişə başqalarından asılı olan Ermənistan bu gün də köləlik missiyalarını yerinə yetirir.
Qeyd edək ki, Azərbaycan torpaqlarını işğal altında saxlayan, «əlavə ərazilərin əldə olunması» niyyətlərini gizlətməyən Ermənistanın qərəzli separatçılıq siyasəti də bu günün məsələsi deyil.
Məşhur ingilis yazıçısı, «Qarabağ- qara bağ» kitabının müəllifi Tomas-de Vaal Azərbaycan ictimaiyyətinə tanışdır. Xocalı soyqırımında iştirak edərək, azərbaycanlılara qarşı törədilən qətliamda iştirakını şəxsən etiraf edən Ermənistanın sabiq prezidenti, uşaq qatili kimi tanınan Serj Sarkisyanın Tomas de Vaala müsahibəsinin bəzi məqamlarını yada salaq. Həmin müsahibədə «Kür çayına qədər gedib çıxmaq iştahından» bəhs edən Sarkisyanın « Mən hesab edirəm ki, biz zəruri olanı elədik. Əgər 1994-cü ildə bizdə vahid mövqe və bir az da artıq sursat olsaydı, biz daha böyük vəzifələr həll edə bilərdik. Prinsipcə biz Kür çayına qədər gedib çıxa bilərdik. Bu halda Azərbaycan, əlbəttə ki, ciddi surətdə zəifləyərdi, qaçqınlar, iki-üç dəfə çox ola, itirilmiş ərazilər də iki-üç dəfə artıq olardı. Hesab edirəm ki, bu halda indi onlar daha tez anlaşmaya gedərdilər» sözləri özlərinə qənim oldu. Bu gün atəşin dayandırılması üçün Azərbaycana yalvaran da, ordumuzun qarşısında tir-tir əsən də, daha çox itki verən də Ermənistandır.
Bu sözlər sarkisyanların bəd niyyətlərindən xəbər versə də, zaman öz hökmünü ədalət qanunlarına uyğun təsdiqlədi. Hələlik torpaqları işğaldan tam azad olunmasa da, müstəqil dövlət olan Azərbaycan iqtisadi inkişafı, siyasi sabitliyi, müdafiə qüdrəti, diplomatiyası ilə fərqlənən ölkə kimi dünya birliyində tanınır. Əksinə, ələbaxan, miskin, başqaları tərəfindən idarə olunan Ermənistan isə beynəlxalq aləmdə hələ də etimadı doğrultmayan, iqtisadiyyatı daim böhranlı vəziyyətdə olan ölkə hesab edilir.
Sarkisyanın həmin müsahibəsində daha bir məqama diqqət yetirək. Müəllifin Xocalı soyqırımı ilə bağlı sualını « Xocalıya qədər Azərbaycan tərəfi elə bilirdi ki, bizimlə zarafat etmək olar. Onlar düşünürdülər ki, ermənilər mülki əhaliyə əl qaldıracaq insanlar deyil. Bütün bu düşüncələri dəyişmək lazım idi. Biz bu anlayışa (stereotipə) son qoyduq» sözləri ilə cavablandıran Sarkisyanın sözlərində türklərə qarşı nifrət aydın hiss olunur. Bu gün Azərbaycan əsgərləri ədalət naminə vuruşaraq torpaqlarımızı azad edir, Sarkisyanın «zarafatı»na cəsurluqları, mətanətləri ilə cavab verirlər. Amma bir fərqlə. Ermənilər əvvəllər olduğu kimi, yenə də mülki əhalini hədəfə alırlar. Uşaqlara, ahıllara, qadınlara belə mərhəmət göstərmədən hər kəsi qətlə yetirirlər. Dövlət siyasətini faşizm ideologiyası əsasında formalaşdıran Ermənistan bir məsələdə «hitlerizmin» cızığından çıxıb. Babaları Njdenin nökəri olduğu II Reyxin faşistləri beynəlxalq səviyyədə qəbul olunmuş müharibə qaydalarına uyğun olaraq döyüş bölgəsindən yaralıları daşıyan təcili yardım maşınlarına atəş açmırdılar. Erməni cəlladlarının əsas hədəfləri isə mülki əhali, təcili yardım maşınlarıdır.
Davam edən döyüşlərdə Azərbaycan tərəfindən xeyli mülki şəxsin, məktəblilərin qətlə yetirilməsi, yüzlərlə yaşayış evinin dağıdılması, yandırılması erməni vəhşiliyinin mənzərəsidir. «Hər gün mülki əhali arasında itkilərimiz artır. Dünən səhərə olan məlumata görə bizim 10 mülki vətəndaşımız həlak olmuşdur. Bu gün səhər mənə verilən məlumata görə isə həlak olan mülki vətəndaşların sayı 13-ə çatıb. Bu, nə deməkdir? Bu, erməni faşizminin eybəcər sifətini göstərir. Biz mülki əhaliyə qarşı heç vaxt vuruşmamışıq. Əks-hücum əməliyyatı başlanan kimi mən bizim bütün komandanlara və Müdafiə Nazirliyinə göstəriş verdim ki, mülki əhaliyə qarşı heç bir addım atılmamalıdır. Bizim hədəflərimiz erməni silahlı birləşmələrinin mövqeləri, texnikası, canlı qüvvəsidir» söyləyən tolerant ölkəmizin başçısı, cənab İlham Əliyev ermənilərdən fərqli olaraq ən çətin məqamlarda belə milliyyətindən asılı olmayaraq, insanlığı bəşəri dəyərlər əsasında qiymətləndirir.
Sarkisyanlara mesajımızı atalarımızın sözü ilə çatdırırıq: «Nə qədər uzağa getsən də, keçmişini özünlə aparırsan.» Necə deyərlər, etmə, edərlər. Belə ki, sarkisyanlar, nikollar nə qədər xoş gün arzulasalar da, qan gölündə boğulan özləri olacaqlar. Torpaqlarımıza göz dikən, milli-mənəvi sərvətlərimizi oğurlayan ermənilərə ismarıcımız budur ki, xeyirxahlıq rəmzi olan Səməndərimizə də sahiblənib, onun adını murdarlamasınlar.
Xuraman İsmayılqızı, «İki sahil»
